dogru mu degil mi bilmezdim, meger en dogrusuymus. insan bilmez ne kadar kötü oldugunu, kabul etmez ya. halbuki en büyük kötülügü yapabilir hem de tereddüt etmeden.
simdi gecmise bakiyorum, burda 8 senelik bir gecmis var.. yazdigim tüm yazliarda, fotograflarda, resimlerde, cizimlerde neler hissettigimi hatirliyorum. hepsinde üzüntüden kendimi hirpalamam, neden?
optimist veya pesimist olmakla ilgili degil söyleyeceklerim, realist olarak söyleyecegim:
hayatta hiç biseyin bosuna olmayacagini düsünürdüm, 2 kisinin bosuna tanismayacagini, hep bi sebebi oldugunu, cektigim bunca acinin bana cesitli güzellikler olarak geri dönecegini falan, iste